کلیشه

البته که بی هیچ مقدمه هم نبوده است.مگر می شود کارهای تو بی مقدمه باشند؟تو که عادتت این است که هزار جور مقدمه و لطائف بچینی برای کارهایت.

گفتنش اما مقدمه نمی خواهد.

خواستم بگویم و این گفته ام را یک جا ثبت کنم...

که بالاخره باید یک روز،یک جا وسط  همین شلوغی ها باید کلیشه ها را شکست.باید خیلی آرام خودت را از این کلیشه ها بیرون بکشی و با عزم و اراده مسیر خودت را بروی...

پی نوشت:این روزها خلوت و تنهایی و آرامشی که مدیون توام را خیلی دوست دارم.

در ادامه ی این حرف هم باز خواهم نوشت...انشاءلله