یا ذخر من لا ذخر له...

بعضی موقعیت ها را هم نمی شود توصیف کرد.چه طور می توانم این همه مهر را وصف کنم؟

چطور می شود که در نبرد من با دیگری، تو پیروز می شوی؟

 چگونه ای که نمی شناسمت اما به تو آشناترم تا به خودم؟ این رابطه را چگونه می توانم وصف کنم...

مثلا این که من را دعوت کرده ای؟ حتی فکرش...

مثلا این که یک بار دیگر، چشم هایم...

پایان مرگ کجاست؟ آغاز زندگی کجاست؟

کاش این دو راه را به هم گره می زدی.

اگرچه رقیق است، اما این ها را بپذیر و پر برکت کن...

 پ.ن: حال این روزها چقدر حال است...گفته بودمت از روی درددل که از حال ها خسته ام ؟

خوش به حال شاعر ها و خوش به حال صداها.که حرف دل همه را می توانند کلمه کنند و صدا کنند.

صداها و شعرها را زیر رو می کنم تا حال دلم را بیابم...

حس از نو...